თბილისის ვაკე-საბურთალოს პროკურატურა ლ.ნ.-ს, დ.გ.-ს, ნ.ჯ.-ს და გ.ჯ.-ს ბრალდებას უყენებდა, რომ 2019 წლის აპრილში მათ ფიზიკური ძალადობა განახორციელეს პოლიციის ორ თანამშრომელზე და აღნიშნული ქმედება მათი სამსახურებრივი მოვალეობების შესრულებას უკავშირდებოდა. პროკურატურის მტკიცებით, ბრალდებულებმა ჩაიდინეს დანაშაული, რომელიც გათვალისწინებულია საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 353^1 მუხლით, რაც სასჯელად 4-დან 7 წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.
ბრალდებულებს ადვოკატები ბექა ნემსიწვერიძე, ვასილ მამულაშვილი და ავთანდილ გიორგაძე იცავდნენ. ბრალდებულები თავიდანვე აღიარებდნენ, რომ ჩხუბში მონაწილეობდნენ იმ პირებთან, რომლებიც მოგვიანებით პოლიციის თანამშრომლებად აღმოჩნდნენ, თუმცა კატეგორიულად უარყოფდნენ, რომ მათთვის ცნობილი იყო ამ პირების პოლიციელობის შესახებ და მით უმეტეს, არ ეთანხმებოდნენ ბრალდებას, თითქოს ძალადობა მათ სამსახურებრივ მოვალეობებს უკავშირდებოდა. მათი მტკიცებით, კონფლიქტი სპონტანურად სხვა პირებთან დაიწყო, ხოლო პოლიციელები კონფლიქტში ჩაერთვნენ როგორც მხარე, და არა როგორც სამართალდამცავები.
მიუხედავად ამისა, პროკურატურა ცდილობდა დაემტკიცებინა, რომ ბრალდებულთა ქმედების კვალიფიკაცია სწორად იყო განსაზღვრული და მათ უნდა მოეხადათ სასჯელი პოლიციელებზე თავდასხმისთვის, და არა მხოლოდ უბრალო ძალადობისთვის.
მტკიცებულებების შესწავლის პროცესში, განსაკუთრებით პროკურატურის მოწმეების დაკითხვისას, დაცვის მხარემ დაადასტურა, რომ საქმეში არ იკვეთებოდა ის აუცილებელი ელემენტები, რომლებიც საჭიროა ბრალდებულების 353^1 მუხლით გათვალისწინებულ დანაშაულში დამნაშავედ ცნობისთვის. კერძოდ, არ დადასტურდა, რომ ბრალდებულებმა იცოდნენ დაზარალებულების პოლიციელობის შესახებ, ისინი იმ მომენტში არ ახორციელებდნენ საპოლიციო ქმედებებს, და კონფლიქტი არ უკავშირდებოდა მათ სამსახურებრივ საქმიანობას. შესაბამისად, სასამართლომ გაიზიარა დაცვის მხარის პოზიცია და ბრალდებულები გაამართლა წაყენებულ ბრალდებებში, რადგან გამოირიცხა მოტივი. ძალადობის სხვა ეპიზოდებთან დაკავშირებით მათ მხოლოდ ჯარიმა განესაზღვრათ.
